บรรจง บินกาซัน
ในสังคมทะเลทรายที่ข้าวปลาอาหารเป็นของหายาก การได้อาหารโดยตรงช่วยให้คนอยู่รอดและมีความสุขเร็วกว่าการได้เงินที่ต้องนำไปซื้ออาหารอีกทอดหนึ่ง นั่นคือเหตุผลที่นบีมุฮัมมัดได้กำหนดให้คนมีข้าวเหลือกินเกินหนึ่งวันต้องนำเอาข้าวส่วนหนึ่งไปให้คนยากจนเป็น “ซะกาตฟิฏร์” และต้องให้ก่อนวันอีดุลฟิฏร์ หลังจากนั้น การปฏิบัติดังกล่าวได้เป็นข้อกำหนดให้มุสลิมทั่วโลกปฏิบัติสืบต่อกันมาจนถึงทุกวันนี้
แต่เมื่อบริบทของสังคมเปลี่ยนไป การได้อาหารโดยตรงอาจกลายเป็นทุกข์ของผู้ได้รับมากกว่าการได้เงิน โดยเฉพาะคนที่อาศัยอยู่ในห้องเช่าที่ห้ามทำอาหาร คนชรา คนป่วยติดเตียง เป็นต้น
ในตอนเป็นเด็ก ก่อนสิ้นสุดเดือนเราะมะฎอนประมาณหนึ่งสัปดาห์ ป๊ะจะพาผมไปยังมัสญิดเพื่อจ่ายซะกาตฟิฏร์แก่วะปี๊(ลุงปี๊)ผู้ดูแลมัสญิด วะปี๊เป็นคนชรา ไม่มีงานทำ ไม่มีครอบครัว ยังชีพด้วยข้าวปลาอาหารที่คนรอบมัสญิดนำมาให้เพื่อให้แกมีเวลาดูแลมัสญิดและตีกลองบอกเวลานมาซ
ด้วยความเป็นหัวหน้าครอบครัว ป๊ะผมต้องจ่ายซะกาตฟิฏร์ของตัวเองเป็นข้าวสารในปริมาณที่เรียกกันว่ากันตัง(ถ้วยตวงข้าว)และต้องจ่ายแทนมะของผมและลูกๆอีกสี่คนด้วย แต่ป๊ะไม่ได้เอาข้าวสารไป ป๊ะเอาเงินไปอย่างเดียว
ที่มัสญิด วะปี๊มีข้าวสารใส่กะละมังไว้และป๊ะบอกวะปี๊ว่าจะมาตวงข้าวสารจ่ายซะกาตฟิฏร์ เมื่อวะปี๊บอกราคาข้าวสารที่ป๊ะผมต้องจ่ายและป๊ะผมจ่ายเป็นเงินไปตามราคาที่วะปี๊บอก การจ่ายซะกาตฟิฏร์ก็เป็นอันเสร็จสิ้น พูดง่ายๆก็คือป๊ะผมซื้อข้าวสารจากวะปี๊และเอาเข้าวสารนั้นจ่ายเป็นซะกาตฟิฏร์แก่วะปี๊ไป
ป๊ะผมและคนอื่นๆอีกหลายคนในกำปงยะวาตวงข้าวสารจ่ายซะกาตในลักษณะนี้ทุกปี นี่คือภูมิปัญญาของคนในอดีตที่มีความรู้ศาสนาขั้นพื้นๆ และเวลานั้นก็ไม่มีผู้รู้ศาสนามากมายเหมือนปัจจุบัน
เมื่อผมโตขึ้นมาหน่อย จึงคิดได้ว่าถ้าป๊ะผมและคนอื่นๆเอาข้าวสารใส่ถุงหนักประมาณ 3 กิโลกรัมไปจ่ายเป็นซะกาตฟิฏร์ ข้าวสารหลากชนิดมากมายหลายถุงคงไปกองอยู่ที่มัสญิดและวะปี๊คงกินไม่หมด หากปล่อยทิ้งไว้ มอดก็คงจะมากิน เป็นการสร้างภาระในการเก็บรักษาให้วะปี๊อีก ความสุขที่ควรจะได้จากการรับซะกาตฟิฏร์เพื่อเฉลิมฉลองวันอีดุลฟิฏร์ก็คงจะกลายเป็นความเหนื่อยล้าหรือความลำบากไป
แต่การจ่ายซะกาตฟิฏร์ด้วยวิธีการของป๊ะผมและคนอื่นๆในกำปงยะวาทำให้วะปี๊มีความสุข เพราะแกได้รับซะกาตฟิฏร์เป็นเงินไปซื้อเสื้อผ้าตัวใหม่ใส่ฉลองวันอีดุลฟิฏร์และนำเงินส่วนหนึ่งไปแจกให้แก่เด็กๆที่มาละหมาดที่มัสญิด
ปัจจุบัน ผมยังเห็นภาพคนจนไปยืนรอกันหน้ามัสญิดในเช้าวันอีด บางคนเป็นหญิงชราที่ลูกหลานพามาเพื่อขอซะกาตหรือเศาะดะเก๊าะฮฺ และมีมุสลิมหลายคนถือถุงข้าวสารมาให้คนยากจนเหล่านี้ก่อนละหมาดอีด เพราะคนเหล่านี้ยังยึดถือคำสอนว่าเวลาที่ประเสริฐที่สุดในการจ่ายซะกาตฟิฏร์คือก่อนละหมาดอีด มุสลิมหลายคนยังคงทำตามตัวอักษรอย่างเถรตรงโดยไม่คำนึงถึงเจตนารมณ์ของคำว่า “ก่อนละหมาดอีด” ซึ่งหมายถึงก่อนละหมาดอีดกี่วันก็ได้
น่าสงสารที่หลังละหมาดอีด คนจนที่ได้รับซะกาตฟิฏร์เป็นข้าวสารต้องฉลองวันอีดด้วยการแบกข้าวสารขึ้นรถแท็กซี่กลับบ้านอย่างทุลักทุเลและต้องจ่ายค่าแท็กซี่เพื่อนำถุงข้าวสารกลับบ้าน
ที่มา : facebook ของอาจารย์บรรจง บินกาซัน มูลนิธิสันติชนhttps://www.facebook.com/Banjong.Binkason
| | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | |
[ Translate by Google Translate ]
measure rice
Banjong Binkasan
In a desert society where food is scarce Getting food directly helps people survive and be happy faster than earning money to buy another fried food. That is why the Prophet Muhammad stipulated that those who had more than a day of rice had to give part of the rice to the poor as “Zakaat Fitr” and had to give it before Eid al-Fitr. This practice has been a requirement for Muslims around the world to continue to this day.
But when the social context changes Direct access to food can be more of a suffering to the recipient than to the gain of money. Especially people living in motels where cooking is prohibited, the elderly, the sick in bed, etc.
as a child About a week before the end of Ramadan Papa will take me to the Masjid to pay Zakat Fitr to Wapi (Uncle Pee) who looks after the Masjid. Wapi is an elderly person, has no job, no family. Sustained by the food that the people around the mosque brought to give you time to look after the mosque and play the prayer drum.
as the head of the family After all, I had to pay my own zakat fit in the amount of rice known as kantang (rice measuring cup) and to pay for my mother and my four children. But Pa didn't take the rice. Just take the money
At the Masjid, Wapi had rice in a basin and Pa said that Wapi would come to measure the rice and pay Zakat Fitr. When Wapee tells me the price of rice that I have to pay and I pay in money according to the price Wapee tells me. The payment of Zakat Fitr was completed. Simply put, I bought rice from Wapee and took it into that message and paid zakat fit to Wapee.
My father and many others in Kampong Yawat measure rice and pay zakat in this way every year. This is the wisdom of people in the past who had basic religious knowledge. and at that time there were not as many religious people as today.
When I grow up So I figured that if my father and the others put a bag of rice weighing about 3 kilograms and paid in Zakat Fitr. Many bags of various kinds of rice would pile up in the mosque and the Wapi would not be able to eat it all. if left The moth would probably come to eat. This is to create a burden to preserve for Wapee again. The happiness that should be gained from receiving Zakat Fitr to celebrate Eid al-Fitr would have turned into exhaustion or hardship.
But paying Zakat Fitr by means of Pachao and others in Kampong Yawa made Wapi happy. Because he received zakat fitr as money to buy new clothes to wear for Eid al-Fitr and give part of the money to the children who come to pray at the mosque.
Today, I still see pictures of poor people waiting in front of the mosque on the morning of Eid. Some were old women brought by their descendants to ask for Zakat or Sadakah. And there are many Muslims carrying bags of rice to these poor people before Eid. Because these people still hold the teaching that the best time to pay Zakat Fitr is before Eid. Regardless of the spirit of the word, many Muslims remain faithful to the letter. "Before Eid prayer", which means before praying Eid for any number of days.
It's a pity that after the Eid prayer The poor, who received zakat fit for rice, had to celebrate Eid by hauling their haul home in a taxi and paying for a taxi to bring the bag of rice home.
Source: facebook of Mr.Banjong Binkason Santichon Islamic Foundationhttps://www.facebook.com/Banjong.Binkason
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น