นึกถึงเดือนเราะมะฎอนเมื่อตอนเป็นเด็ก

บรรจง บินกาซัน

ผมเกิดและโตในชุมชนมัสญิดยะวา เขตยานนาวา จำความได้ตั้งแต่เรียนอยู่ประถม 6 ว่าเดือนเราะมะฎอนเป็นเดือนที่มีความหมายสำหรับผมมาก

ในตอนค่ำที่ทุกคนรอคอยสำนักจุฬาราชมนตรีแจ้งผลการดูดวงจันทร์เสี้ยวเพื่อประกาศวันเริ่มต้นเดือนเราะมะฎอนนั้น ในใจของทุกคนต่างเฝ้ารอคำประกาศดังกล่าวเหมือนกับทหารที่กำลังรอรับคำสั่งจากผู้บังคับบัญชาให้เริ่มปฏิบัติหน้าที่อะไรสักอย่าง

ค่ำวันนั้น มัสญิดซึ่งเป็นศูนย์กลางทางด้านจิตใจของชุมชนเปิดไฟทุกดวงที่ประดับประดาไว้ทั้งภายในและภายนอกสว่างไสวสวยงามเหมือนจะแข่งกับหมู่ดาวบนท้องฟ้า ภายในมัสญิด จะมีการจัดเตรียมเสื่อหรือไม่ก็ผ้าขาวผืนยาวมาปูเป็นแถวเต็มมัสญิดเพื่อรอรับคนที่จะมานมาซในค่ำคืนของเดือนเราะมะฎอน ส่วนมุสลิมในชุมชนนั้นล้วนมีความรู้สึกคึกคักกระฉับกระเฉงเหมือนกับพรุ่งนี้จะเป็นวันฉลองอะไรสักอย่างทั้งๆที่รู้ดีว่าเช้าวันรุ่งขึ้นจะเป็นวันถือศีลอดซึ่งไม่ใช่เรื่องสนุก  

ประมาณไม่เกินสองทุ่ม มัสญิดก็ตีกลองส่งสัญญาณ ดังนั้น ทุกคนจึงเข้านอนแต่ค่ำ

สำหรับเด็กประถม 6 วัย 12 ขวบอย่างผมในตอนนั้น การลุกขึ้นมากินอาหารตอนตีสี่ที่เป็นช่วงเวลากำลังหลับสนิทอย่างมีความสุขถือเป็นการต่อสู้อย่างหนักกับความต้องการของตัวเอง แม่ต้องเข้ามาปลุกผมครั้งแล้วครั้งเล่ากว่าผมจะลุกเดินงัวเงียไปนั่งที่สำรับกับข้าวได้ แม่รู้ดีว่าการปลุกลูกในเวลานั้นเป็นการทำลายความสุขของลูกซึ่งแม่ไม่เคยทำและไม่อยากทำ แต่แม่ก็ต้องทำด้วยความรักและปรารถนาดี เพราะแม่รู้ว่าผมกำลังจะเข้าสู่วัยรายงานคำประกาศเริ่มต้นเดือนเราะมะฎอนจากสำนักจุฬาราชมนตรี ทุกคนก็รู้ว่าคืนนี้ภารกิจที่พระผู้เป็นเจ้าบัญชาไว้ นั่นคือการถือศีลอดจะต้องเริ่มต้นปฏิบัติก่อนที่แสงอรุณแรกจะปรากฏขึ้นบนท้องฟ้า ผู้ใหญ่แล้ว หากแม่ไม่ฝึกให้ผมถือศีลอดซึ่งเป็นการปฏิบัติศาสนกิจที่สำคัญหนึ่งใน 5 ประการของมุสลิมตั้งแต่เด็ก เมื่อผมโตขึ้นเป็นผู้ใหญ่และไม่ถือศีลอด ผมก็จะบาปและพลอยให้แม่ต้องมีบาปไปด้วยในฐานะที่ไม่รับผิดชอบต่อลูก

ผมต้องต่อสู้กับความสุขเพื่อลุกจากที่นอนในตอนตีสี่ทุกคืนตลอดทั้งเดือนเราะมะฎอน หลังจากกินข้าวด้วยอาการครึ่งหลับครึ่งตื่นแล้ว ผมก็เดินสะลึมสะลือกลับไปยังที่นอนอีกครั้งเพื่อเอาแรงก่อนที่จะลุกขึ้นไปโรงเรียนในตอนเช้า

ถึงแม้จะต้องถือศีลอดด้วยการอดข้าวอดน้ำตลอดทั้งวันจนถึงดวงอาทิตย์ตกดิน แต่เมื่อไปโรงเรียน พ่อก็ให้เงินค่าขนมไปโรงเรียนทุกวันเป็นปกติ ประมาณสักสิบโมง อาหารที่กินมาเมื่อตอนตีสี่คงถูกย่อยหมดแล้ว ท้องจึงรู้สึกหิว คอรู้สึกกระหายน้ำ แต่เพราะรู้ว่าตัวเองต้องถือศีลอด ผมก็ต้องต่อสู้กับจิตใจของตัวเองอีกครั้งด้วยการอดทนจนอาการแสบท้องหายไปเอง

ในตอนพักเที่ยงที่เพื่อนร่วมชั้นเรียนไปกินอาหารกลางวัน ผมมีเงินในกระเป๋าและพ่อแม่ก็ไม่ได้มาเฝ้าติดตามผม ในตอนพักกลางวัน ผมอาจจะซื้ออาหารหรือขนมมากินหรือซื้อน้ำมาดื่มก็ได้โดยที่พ่อแม่ไม่รู้ แต่ผมก็ไม่เคยทำทั้งๆที่เพื่อนชักชวนและคะยั้นคะยอ ผมจึงเริ่มรู้จักอดทนอดกลั้นต่อการชักชวนของเพื่อนได้ตั้งแต่เด็กโดยที่ผมไม่รู้ตัว ตรงนี้เองกระมังที่แม่ต้องการจะฝึกผมให้มีภูมิต้านทานการเย้ายวนจากสิ่งรอบข้าง เพราะในตอนเด็ก แม่ต้องพาผมไปฉีดวัคซีนสารพัดเพื่อสร้างภูมิต้านทานโรคต่างๆให้แก่ร่างกายของผม แต่วัคซีนสร้างภูมิต้านทานทางด้านจิตใจยังไม่มีโรงพยาบาลแห่งไหนสามารถให้ได้จนกระทั่งปัจจุบัน แม่จึงฝึกให้ผมถือศีลอดเพื่อเป็นการสร้างภูมิต้านทานสิ่งเย้ายวนขึ้นในจิตใจผมตั้งแต่เด็ก

ผมเพิ่งมารู้เอาเมื่อตอนโตแล้วว่าในคัมภีร์กุรอาน พระผู้เป็นเจ้าได้มีบัญชาแก่มุสลิมว่า “โอ้บรรดาผู้ศรัทธาเอ๋ย จงปกป้องตัวของสูเจ้าและครอบครัวของสูเจ้าให้พ้นจากไฟนรก” พ่อแม่ของผมคงรู้ว่าจิตใจที่ไม่สามารถอดทนอดกลั้นต่อสิ่งเย้ายวนภายนอกได้คือสาเหตุที่ทำให้คนทำชั่วและพาตัวเองไปสู่นรก  ดังนั้น เมื่อเดือนเราะมะฎอนเวียนกลับมาคราวใด หากนึกย้อนถึงภาพอดีตเหล่านั้น ผมก็ไม่อาจกลั้นน้ำตาแห่งความสำนึกในบุญคุณของแม่ได้แม้แต่สักครั้งเดียว

นบีมุฮัมมัดได้สอนไว้ว่า “สวรรค์อยู่ใต้ฝ่าเท้าของมารดา” คำสอนนี้มักจะถูกนำมาใช้เป็นคำตักเตือนให้ลูกทำดีต่อพ่อแม่เพื่อเป็นหนทางไปสู่สวรรค์ แต่ในวัยที่สติปัญญาของผมมีอายุเกินกว่า 50 ปี ผมคิดถึงคำสอนดังกล่าวนี้ในอีกแง่หนึ่งว่าขณะนี้แม่ของผมกำลังเดินอยู่ในสวรรค์แล้วจากการที่แม่ได้ฝึกผมและน้องๆให้รู้จักตอบสนองคำบัญชาของพระเจ้าด้วยการถือศีลอดปีแล้วปีเล่าจนกระทั่งลูกๆของแม่ต่างออกเรือนจากแม่ไป

หลังเลิกเรียน ผมกลับบ้านเพื่อรอคอยเวลาละศีลอด ด้วยความรู้สึกหิวและกระหายในสองสามวันแรก ผมจึงรู้สึกว่าเวลามันเดินช้าเหลือเกิน แต่หลังจากนั้นความรู้สึกต่างๆจากการถือศีลอดก็กลับเข้าสู่สภาวะปกติ ในตอนเย็น แม่อีกนั่นแหละที่กระวีกระวาดเตรียมอาหารคาวหวานไว้สำหรับการละศีลอดอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย แม่ไม่เพียงแต่จะทำอาหารคาวหวานไว้สำหรับที่บ้านเท่านั้น แต่ยังทำเผื่อเพื่อนบ้านใกล้เคียงด้วย เพราะท่านนบีมุฮัมมัดสอนว่าการเลี้ยงอาหารคนละศีลอดนั้นได้กุศลผลบุญมากมาย ดังนั้น แค่แม่ทำอาหารเพียงอย่างเดียวและให้ผมเอาไปแจกเพื่อนบ้านสักสามสี่หลัง เราก็จะได้กินอาหารสามสี่อย่างที่เพื่อนบ้านให้ตอบแทนมา นี่คืออานุภาพของการให้ที่ผมได้เห็นตั้งแต่เด็กจนเกิดความเชื่อมั่นว่าการให้มิเคยทำให้ใครอับจน

ก่อนดวงอาทิตย์ลับขอบฟ้าเพียงเล็กน้อย อาหารสำหรับละศีลอดทั้งคาวหวานก็วางพร้อมอยู่ข้างหน้า ถึงแม้จะหิวและกระหาย แต่เมื่อยังไม่ถึงเวลาละศีลอด ผมก็ได้แต่เฝ้ามองอาหารข้างหน้าและเหลียวดูนาฬิกาครั้งแล้วครั้งเล่า เมื่อมัสญิดตีกลองส่งสัญญาณให้คนในชุมชนรู้ว่าดวงอาทิตย์ตกดินได้เวลาละศีลอดแล้ว เราทุกคนก็ละศีลอดด้วยการกินอินทผลัมหนึ่งผลและน้ำหวานหรือไม่ก็นมหนึ่งแก้วเพื่ออุ่นเครื่องกระเพาะให้รอรับงานใหญ่ก่อนและไปนมาซ เสร็จแล้วจึงค่อยมากินอาหารหนักกัน

พ่อสอนว่าในตอนที่หิว อาหารอะไรก็อร่อยทั้งนั้นซึ่งก็จริงอย่างที่พ่อบอก 

ราวสองทุ่ม ที่มัสญิดจะคึกคักและแน่นขนัดไปด้วยผู้คนที่มานมาซแสดงความเคารพสักการะพระผู้เป็นเจ้า       เสียงอ่านคัมภีร์กุรอานในการนมาซของอิมามดังก้องกังวานไปทั่วมัสญิดเป็นเวลาเกือบชั่วโมงโดยมีมุสลิมหลายร้อยคนที่อยู่ข้างหลังนิ่งฟังด้วยความสงบและคอยฟังคำสั่งให้โค้งคารวะและก้มกราบตามอิมาม เมื่อนมาซเสร็จสักตอน 3 ทุ่ม ทางมัสญิดก็จะจัดเตรียมขนมหวานที่ผู้คนบริจาคมาเลี้ยงผู้มานมาซ

จากวันนั้น จนถึงวันนี้ บรรยากาศดังกล่าวยังคงมีให้เห็นได้ตามชุมชนมุสลิมทุกแห่งโดยไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง 

ปัจจุบัน โรงเรียนมุสลิมทุกแห่งก็มีกิจกรรมส่งเสริมและฝึกให้เด็กหัดถือศีลอดตั้งแต่วัยประถมต้น เด็กมุสลิมจะถูกฝึกให้ถือศีลอดครึ่งวันก่อนและเมื่อชินแล้วก็ให้ขยายเวลาถือศีลอดออกไปทีละชั่วโมงโดยแต่ละคนจะมีตารางเวลารายงานระยะเวลาการถือศีลอดส่งให้ครูทราบทุกวัน

เมื่อปีที่แล้ว หลานชายของผมในชั้นประถม 2 หัดถือศีลอดได้ถึงบ่ายสองโมง แต่เมื่อขึ้นประถม 3 เจ้าหลานชายคนนี้ขอให้แม่ปลุกขึ้นมากินข้าวในตอนตีสี่ร่วมกับพี่ๆอีกสองคนด้วยความสมัครใจเอง ในปีนี้ ผมได้ทราบว่าหลานชายของผมคนนี้สามารถถือศีลอดได้ตลอดทั้งวันตั้งแต่เข้าเดือนเราะมะฎอนที่ผ่านมา 

ในตอนช่วงท้ายของเดือนเราะมะฎอน บรรยากาศในชุมชนของผมเริ่มคึกคึกมีชีวิตชีวาขึ้นมาอีกเมื่อมุสลิมแต่ละคนจะต้องนำข้าวสารชนิดที่ตัวเองกินอยู่ทุกวันประมาณ 2 กิโลครึ่งไปให้เป็นของขวัญแก่คนยากจนเพื่อที่คนเหล่านั้นจะได้นำไปใช้ในการฉลองวันเทศกาลสิ้นสุดการถือศีลอดหรือที่เรียกว่า “วันอีดุลฟิฏร์” ได้เหมือนกับคนอื่น พ่อไม่เพียงแต่จะต้องเตรียมข้าวสารสำหรับตัวเองเท่านั้น แต่ยังเตรียมสำหรับแม่และลูกๆทุกคนเพื่อนำไปให้แก่คนยากจนด้วย เพราะหากไม่ทำหน้าที่ตรงนี้ การถือศีลอดของเราก็จะไม่สมบูรณ์ การนำข้าวสารไปให้แก่คนยากจนก่อนสิ้นสุดเดือนเราะมะฎอนนี้เรียกกันว่าการจ่ายซะกาตฟิฏร์

วันอีดุลฟิฏร์เป็นอีกวันหนึ่งที่มีความหมายสำหรับผมในตอนนั้น เพราะมันเป็นวันที่เราจะได้ใส่เสื้อผ้าชุดใหม่ วันที่เราจะได้ไปเยี่ยมญาติและได้สตางค์แจกจากญาติผู้ใหญ่ และได้กินอาหารดีๆหลากชนิดที่จะทำกันเฉพาะในวันนี้เท่านั้น

ในวันสุดท้ายของเดือนเราะมะฎอน เมื่อดวงอาทิตย์ลับขอบฟ้าและมีจันทร์เสี้ยวปรากฏเป็นหลักฐานเริ่มต้นวันแรกของเดือนใหม่ เสียงประกาศความยิ่งใหญ่ของพระผู้เป็นเจ้าก็จะดังก้องกังวานจากมัสญิดตั้งแต่ค่ำจนเกือบเที่ยงคืน เราเริ่มต้นฉลองวันอีดุลฟิฎร์กันแต่เช้าโดยไปที่มัสญิดเพื่อร่วมกันประกาศความยิ่งใหญ่ของพระเจ้าและนมาซแสดงความเคารพสักการะพระองค์และฟังคำเทศนาจากอิมาม เสร็จแล้ว ต่างคนต่างก็จะขออภัยและให้อภัยซึ่งกันและกัน 

จะไม่ให้ประกาศความยิ่งใหญ่ของพระเจ้าได้อย่างไร ในเมื่อไม่มีมนุษย์คนใดในโลกนี้สามารถสั่งมุสลิมทั่วโลกจำนวนกว่าพันล้านคนให้งดเว้นจากการกิน การดื่ม การเสพ การมีความสัมพันธ์ทางเพศในตอนกลางวันได้นอกไปพระองค์เท่านั้น และไม่มีมนุษย์คนใดอีกเช่นกันที่บังคับให้มุสลิมกินและดื่มก่อนถึงเวลาค่ำนอกไปจากพระเจ้า

ที่มา : facebook ของอาจารย์บรรจง บินกาซัน มูลนิธิสันติชน
https://www.facebook.com/Banjong.Binkason



| | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | |


[ Translate by Google Translate ]

Reminds me of the month of Ramadan when I was a child.

Banjong Binkasan

I was born and raised in Masjidyawa community, Yannawa district. I remember from my sixth grade that Ramadan was a very meaningful month for me.

In the evening when everyone is waiting for the Chulalongkorn University to announce the results of viewing the crescent moon to announce the start date of the month of Ramadan. Everyone's minds were waiting for the announcement like a soldier waiting for orders from his commander to begin some kind of duty.

That evening, the masjid, the spiritual center of the community, lit up all the lights that were adorned inside and out, illuminating beautifully as if to compete with the stars in the sky. A long white cloth spreads in a row full of mosques waiting for people to come to worship on the night of the month of Ramadan. As for the Muslims in the community, they all feel energetic, like tomorrow will be some kind of celebration, knowing full well that the next morning will be a fasting day, which is no fun.

about no later than two o'clock The mosque played a signal, so everyone went to bed early.

For a 12 year old 6th grader like me at the time. Getting up to eat at four in the morning when you're sleeping soundly is a great battle against your own needs. My mother had to wake me up over and over again before I could get up and sit in the dining room. I knew that waking up at that time would destroy my happiness, which I never did and did not want to. But the mother had to do it with love and good wishes. Because my mother knew that I was about to enter the age of the announcement of the start of the month of Ramadan from the Chulalongkorn University. Everyone knows that tonight is the mission that God has commanded. That is, fasting must begin before the first dawn appears in the sky. As an adult, if my mother did not train me to fast, which is one of the five important religious practices of Muslims from childhood. When I grow up to be an adult and not fast. I will also sin and cause the mother to have sin as well as being irresponsible to the child.

I struggled with happiness to get out of bed at 4am every night for the whole month of Ramadan. After eating, half asleep and half awake I shuddered back to bed again to work hard before getting up for school in the morning.

Even though fasting by fasting all day until the sun goes down But when going to school My father gave me pocket money to go to school every day as usual. about ten o'clock The food that had been eaten at 4am must have been digested. So my stomach felt hungry. throat feeling thirsty but because he knew that he had to fast Once again, I had to fight with my own heart by being patient until the stomach pain disappeared.

During the lunch break, the classmates went to have lunch. I had money in my pocket and my parents didn't come to watch me. at lunch break I could buy food or snacks to eat or drink water without my parents knowing. But I never did, despite my friends' persuasions and urges. I began to know how to tolerate my friends' persuasions since childhood without my knowledge. It was here that my mother wanted to train me to be immune to the temptation of my surroundings. because in childhood My mother had to take me to various vaccinations to build my body's immunity against various diseases. But the psychological immunization vaccine has not been available to any hospital until now. So my mother taught me to fast as a way to build immunity to the temptations in my mind from a young age.

I only came to know when I was growing up that the Quran God has commanded the Muslims: “O you who believe Protect yourself and your family from the fires of Hell.” My parents must have known that a mind that could not tolerate external temptations was the reason why people do evil and lead themselves to hell. When does the month of Ramadan return? If you think back to those pictures of the past I couldn't hold back the tears of my mother's gratitude even once.

Prophet Muhammad taught that “Heaven is under a mother's feet.” This teaching is often used as an admonition to children to do good to their parents as a way to heaven. But at the age of my intellect over 50, I thought of this teaching on the other hand that my mother is now walking in heaven as she has trained me and my younger siblings to fulfill commands. of God by fasting year after year until the mother's children were separated from their mothers.

after school I went home to wait for iftar. with a feeling of hunger and thirst for the first few days So I feel that time is running too slow. But after that, the feelings of fasting returned to normal. In the evening, it was the mother who was eager to prepare a savory meal for the tireless breaking of the Iftar. Mom not only cooks savory dishes at home. but also for the neighbors nearby Because the Prophet Muhammad taught that having a meal for each iftar is a lot of merit, so just my mother cooked the food and let me give it to three or four neighbors. We will eat three or four meals that our neighbors have given us in return. This is the power of giving that I have witnessed since childhood until I became convinced that giving never made anyone impoverished.

Just before the sun goes down Food for iftar, both savory and sweet, is laid out in front. Although hungry and thirsty But when it's not time to break the fast I could only watch the food in front of me and look at the clock over and over again. When the mosque played drums, signaling to the community that the sun had set, it was time to break the fast. We all break our fasts by eating a date and a glass of nectar or milk to warm our stomachs before the big events and prayers. After finishing, let's eat heavy food together.

Dad taught me that when I'm hungry Any food is delicious, which is true what my father said.

Around 8 p.m., the Masjid will be bustling and crowded with people paying their respects.

kakara The Quran recitation in the Imam's prayer reverberated throughout the Masjid for nearly an hour, with hundreds of Muslims in the background listening in serenity and obeying the command to bow and bow. bow down to the Imam When the prayers are finished at 9pm, the mosque will prepare sweets donated by the people to feed the devotees.

From that day until today, the atmosphere remains unchanged in every Muslim community.

Nowadays, every Muslim school has activities to encourage and train children to fast from early elementary school. Muslim children are trained to fast half the day before and once they get used to it, the fasting time is extended by an hour each day with a schedule reporting the fasting period to the teacher every day.

last year My grandson in 2nd grade learned to fast until 2 p.m. But when he was in third grade, this nephew asked his mother to voluntarily wake up to eat at 4 am with the other two brothers. This year, I learned that my nephew was able to fast. all day since entering the last month of Ramadan

At the end of the month of Ramadan The atmosphere in my community became more lively when each Muslim had to bring about two and a half kilograms of rice every day as a gift to the poor so that they could use it. To celebrate the end of fasting, also known as "Eidul Fitr" like everyone else Father not only had to prepare rice for himself. but also prepared for all mothers and children to bring to the poor. because if you don't do this job Our fasting will be incomplete. Bringing rice to the poor before the end of Ramadan is known as paying Zakat Fitr.

Eid al-Fitr was another meaningful day for me back then. 'Cause it's the day we get to put on new clothes The day we will be able to visit relatives and receive money from elder relatives. And have eaten a variety of good food that can only be made today.

On the last day of the month of Ramadan When the sun sets and a crescent moon appears to mark the beginning of the first day of a new month. From dusk until almost midnight, the sound of the declaration of God's majesty will resonate from the mosque. We started the Eid al-Fitr early in the morning by going to the Masjid together to announce the greatness of God and pray to him and listen to the sermon from the Imam. will apologize and forgive each other

How not to proclaim the greatness of God? Since no man in the world can order the billions of Muslims around the world to abstain from eating, drinking, drinking, and having sex during the day except Him. And no other human being is forcing a Muslim to eat and drink before the evening, except God.

Source: facebook of Mr.Banjong Binkason  Santichon Islamic Foundation
https://www.facebook.com/Banjong.Binkason